Slotbeschouwingen

Mijn Camino

De wens om ooit naar Compostela te fietsen was reeds een hele lange tijd latent aanwezig. Maar vaak is het wachten op keerpunten in ons leven (eg pensionering) om dit concreet te maken.

Vorig jaar waren we er al klaar voor maar door de ziekte van mijn vrouw werden de plannen een jaartje in de koelkast gestoken. Maar dit jaar was het jaar van de waarheid. We konden met een gerust gemoed vertrekken.

Ik ben blij en dankbaar dat ik de kans kreeg dit te ondernemen.

Goed voorbereid ben ik alleen met mijn fiets op maandag 26 Juni vertrokken om een kleine  5 weken later op  28 Juli het plein voor de kathedraal in Santiago de Compostela op te rijden.
Niemand kan vooraf uittekenen hoe alles zal verlopen gedurende de 4 à 5 weken die de tocht zal duren. Daar was het mij precies om te doen. Het is avontuurlijk en sportief, met een cultureel tintje. Ik heb veel gezien, veel genoten, regelmatig heel diep moeten gaan, veel beleefd en veel geleerd.

De camino is trappen, hopen dat de fiets je niet in de steek laat, hopen op goed fietsweer,  af en toe afzien bij de beesten, ondervinden dat Spaans plat niet het zelfde is als Vlaams plat, problemen oplossen als ze zich aandienen, openstaan voor ontmoetingen, afscheid nemen, alleen zijn zonder eenzaam te zijn, denken en nog eens denken, genieten van de mooie landschappen, nu en dan een beetje cultuur opsnuiven, inchecken, douchen, fietskleren uitwassen, uitrusten, tampon of sello gaan halen, proviand kopen, dineren, verslag schrijven op de blog, uitkijken naar en genieten van de commentaren, beseffen dat je onmogelijk met woorden en foto’s kunt weergeven van wat je allemaal meemaakt, de volgende rit bekijken, slapen, alle bagage terug in de tas proppen, trappen …..
niets ‘moet’, bijna alles mag, je leeft van dag op dag …en stilaan kom je terecht in een dagelijks ritueel.
Pelgrim word je door ontmoetingen met anderen op de Camino. Door die ervaringen ervaar je dankbaarheid, gastvrijheid, respect, rust, volharding, vermoeidheid, blijdschap maar ook ontgoochelingen.

Het einddoel bereiken is belangrijk wat ze ook mogen zeggen maar het is ook waar dat het beleven van de weg ernaar toe zeker zo belangrijk is.
Laat ik het erop houden dat naar Santiago fietsen op z’n minst een zeer bijzondere ervaring is. Een ervaring om levenslang te koesteren en heel lang van na te genieten.

Anderzijds heb ik wel ondervonden dat de fietser eigenlijk een beetje een vreemde eend in de hele Camino-bijt is, want verreweg de meeste pelgrims verkiezen te voet op pad te gaan. Ik ben er dan ook van overtuigd dat zij hun reis, hun Camino nog veel intensiever beleven dan de fietsers.
Voor de ultieme beleving ben ik er ook van overtuigd dat je moet overnachten in de Albergues waar de pelgrims samenhokken en gemakkelijker contacten leggen..
Misschien een idee voor de toekomst, te voet en overnachten in Albergues ……..

Bij deze wil ik alle mensen bedanken die mij via de blog, sms, email gevolgd en aangemoedigd hebben. Het deed deugd.
Ik wil hier ook speciaal Marc, Betty en mijn vrouw bedanken. Zij hebben mij geholpen mijn droom te realiseren. Samen zijn we door Spanje getrokken.

Slotspreuk: Pelgrimeren is je huis verlaten om thuis te komen bij jezelf ...

link naar instrumentaal muziekje  El Camino van Willem Vermandere